ҚИЁСИЙ ТАСАВВУФШУНОСЛИК: ТАСАВВУФНИНГ ПЛАТОНИЗМ ВА НЕОПЛАТОНИЗМ БИЛАН АЛОҚАДОРЛИГИ ҲАҚИДАГИ БАҲСЛАР
Abstract
Буюк бир цивилизацион ҳодиса сифати танилган ва ўзидан улкан диний, фалсафий ва адабий мерос қолдирган ТАСАВВУФ таълимотининг вужудга келиши ва шаклланиши жараёнида асосий илдиз сифатида хизмат қилган ёки иштирок этган, таъсир кўрсатган ёки таъсирланган диний ва фалсафий таълимотлар хусусидаги илмий баҳс-мунозаралар ҳалигача давом этиб келмоқда. Шарқ ва Ғарб тадқиқотчиларининг бу борадаги қарашлари турлича. Баъзи бир Европа шарқшунос олимлари Тасаввуф таълимотининг асл илдизларини Ғарб цивилизацияси – Қадимги Юнон фалсафаси ва Насронийлик динидан излашга интилса, баъзи бир тадқиқотчилар унинг илдизларини Қадимги Шарқ цивилизациясидан излашга ҳаракат қилишади.
References
Бартольд В.В. Сочинение. Т.4. – Москва, 1966.
Зарринкўб А . Ҷустуҷӯ дар тасаввуфи Эрон. – С.92. – Душанбе: “Ирфон”, 1992.
Массэ А. Ислам. – М.: ИВЛ, 1962.
Муҳаммад Рашшод. Фалсафа аз оғози таърих. – Душанбе: “Ирфон”, 1990.
Олимов К. Ҷаҳонбинии Абдуллоҳи Ансорӣ. – Душанбе: “Дониш”, 1988. – С.8.
Петрушевский И.П. Ислам в Иране в VII-XV веках. – Л.: ЛГУ, 1966. – С.312.
گالدسهیر ا. زهد و تصوف در اسلام. - تهران، ۱۳۳۰.
نفیسی، سعید. سرچشمه های تصوف در ایران. - تهران، ۱۳۴۳
سنایی غزنوی. دیوان. - تهران، ۱۳۴۱.
عطار، فرید الدین. منطق الطیر. - تهران، ۱۳۴۰.
هجویری، علی بن عثمان جلابی. کشف المحجوب. - تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۳۶.
مرتضایی، منوچهر. مکتب حافظ یا مقدمه ای بر حافظ شناسی. - تهران، ۱۳۴۴.
غنی، قاسم. بحثی در تصوف. - تهران، ۱۳۳۱.
.
